tak. nie. Spółka jawna ma dwóch wspólników oraz zatrudnia trzech pracowników. Płatnikiem składek za wszystkie osoby jest spółka. We wrześniu tego roku jeden ze wspólników został tymczasowo aresztowany. Czy za okres, w którym przebywa on w areszcie, należy za niego opłacać składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne?
Eksperci zwracają uwagę, że Polska należy do czołówki państw, które nadużywają tego środka, i apelują o wprowadzenie rozwiązań, które ukróciłyby tę możliwość. Aż w 92 proc. spraw rozpatrywanych przez sądy okręgowe w latach 2016-2018, tymczasowe aresztowanie stosowano aż do uzyskania prawomocnego wyroku. Zaliczka na poczet kary – Patrząc na statystyki z ostatnich lat, widać wyraźny wzrost liczby osób tymczasowo aresztowanych. Począwszy od 2016 roku, ten wzrost jest prawie dwukrotny – wskazuje Michał Zuchmantowicz, adwokat. – U nas po prostu się stosuje formułę zaliczki w poczet kary. Tymczasem orzecznictwo Europejskiego Trybunału Praw Człowieka przecięło dyskusję na temat tzw. zaliczki w poczet kary. Nie istnieje coś takiego, to jest nieprawidłowość, która powinna być eliminowana z postępowania przygotowawczego. Po prostu nie należy tak postępować. Raport opublikowany w połowie tego roku przez Departament Prawa i Legislacji Związku Przedsiębiorców i Pracodawców (ZPP) pokazuje, że Polska jest w niechlubnej czołówce pod względem liczby osób tymczasowo aresztowanych, a średni czas tymczasowego aresztowania należy w niej do najdłuższych w UE. Alarmujące statystyki Liczba aresztów orzekanych przez sądy na wniosek prokuratury od kilku lat sukcesywnie rośnie. Według statystyk w lipcu br. w areszcie tymczasowym przebywały 8564 osoby. W porównaniu z lipcem 2015 roku jest to wzrost aż o 83,4 proc. Osoby tymczasowo aresztowane często są pozbawione wolności nie tylko na okres postępowania przygotowawczego, ale i sądowego. W 92 proc. spraw, rozpatrywanych przez sądy okręgowe w latach 2016-2018, tymczasowe aresztowanie stosowano aż do uzyskania prawomocnego wyroku. W przypadku spraw, dla których właściwy był sąd rejonowy, odsetek aresztowanych tymczasowo aż do wydania prawomocnego wyroku wyniósł w tym samym okresie aż 72 proc. Jednocześnie liczba osób skazanych na karę pozbawienia wolności co roku systematycznie spada. To zaś oznacza, że wzrasta liczba osób bezpodstawnie pozbawionych wolności. Sąd sprzyja prokuraturom – Problem leży w pracy organów ścigania, które z pewnych przyczyn nie mogą działać tak, żeby te postępowania były krótkie. One powinny trwać maksymalnie trzy miesiące i taki też powinien być termin stosowania najsurowszego środka, czyli izolacji. Ale nie ma przepisu, który jednoznacznie o tym stanowi. W rezultacie te postępowania są przedłużane, sądom są przekazywane wielotomowe sprawy, sędzia ma kilka czy kilkanaście godzin na zapoznanie się z szeregiem tomów i podejmuje decyzję właściwie dla dobra pracy prokuratury. To oznacza, że później prokurator - idąc już z aktem oskarżenia do sądu - ma za sobą wielomiesięczne izolacje – tłumaczy adwokat Michał Zuchmantowicz. Ze statystyk opracowanych przez ZPP wynika, że sądy w przytłaczającej większości przychylają się do prokuratorskich wniosków o tymczasowe aresztowanie. Ten odsetek od lat utrzymuje się na podobnym poziomie, sięgającym ok. 90 proc. Medialna sprawa Głośną medialnie sprawą, w której tymczasowe aresztowanie przeciąga się już do ponad pół roku, jest postępowanie prowadzone przeciw Michałowi Sobańskiemu. Prezes Fundacji im. Feliksa hr. Sobańskiego prowadził sprawy z zakresu reprywatyzacji mienia i pomagał w odzyskiwaniu majątków znacjonalizowanych za czasów PRL. To właśnie domniemane nieprawidłowości w tym procesie spowodowały, że w czerwcu tego roku został aresztowany wraz z czterema innymi osobami. – W mediach pojawiają się informacje, że ta sprawa dotyczy tzw. dzikiej reprywatyzacji czy reprywatyzacji warszawskiej. Trzeba stanowczo powiedzieć, że tak nie jest. Michał Sobański nie był osobą zajmującą się handlem roszczeniami czy podejmującą się jakichś bezprawnych działań w stosunku do lokatorów. Był osobą, która pomagała prawowitym spadkobiercom w odzyskaniu nieruchomości. Michał Sobański nie przyznał się do stawianych zarzutów, złożył wyjaśnienia, zabezpieczono w tej sprawie materiał dowodowy, przesłuchano prawie wszystkich współpodejrzanych i szereg świadków oraz zabezpieczono dokumentację – mówi Jan Mydłowski, obrońca Michała Sobańskiego. – W tej sprawie mamy do czynienia z nadużyciem stosowania tymczasowego aresztowania.
Średni miesięczny koszt utrzymania w zakładzie karnym lub areszcie śledczym wynosi ok. 3,6 tys. zł, a stosowanie dozoru elektronicznego jest nawet 10 razy tańsze. – Areszt ten z powodzeniem mógłby służyć we wszystkich tych przypadkach, w których tymczasowe aresztowanie motywowane jest jedynie ryzykiem ucieczki podejrzanego.
Coś znalazłam w komentarzu prawa pracy- ABC"Pracownik został tymczasowo aresztowany. Po 3 miesiącach aresztowania umowa wygasła. Pracownikowi trzeba wypłacić ekwiwalent za niewykorzystany urlop za czas pobytu w areszcie pracownik nabył prawo do urlopu (za 3-miesiące)?Art. 1552 stanowi, że należy obniżyć wymiar urlopu, gdy pracownik powraca po tymczasowym aresztowaniu. W opisanym przypadku pracownik do pracy nie udzielono: 6 maja 2008 prawny dotychczas nie uległ zmianieEkwiwalent pieniężny za niewykorzystany w naturze urlop wypoczynkowy przysługuje w razie rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku pracy - art. 171 Jednym z przypadków wygaśnięcia umowy o pracę jest upływ 3 miesięcy nieobecności pracownika w pracy z powodu tymczasowego aresztowania. Zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z 18 lutego 1976 r., I PZP 51/75"Pracownik, z którym umowa o pracę wygasła na skutek trzymiesięcznej nieobecności w pracy spowodowanej tymczasowym aresztowaniem (art. 66 § 1 nie traci prawa do ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy przysługujący mu w roku, w którym nastąpiło wygaśnięcie stosunku pracy".UzasadnienieProszę odróżnić sytuację wygaśnięcia stosunku pracy z upływem 3 miesięcy tymczasowego aresztowania od sytuacji, gdy pracownik powraca do pracy po trwającym co najmniej miesiąc okresie nieświadczenia pracy enumeratywnie wymienionych w art. 1552 (stosunek pracy trwa).W pierwszym przypadku mamy do czynienia z wygaśnięciem stosunku pracy, co w zakresie uprawnień urlopowych pracownika rodzi obowiązek pracodawcy do wypłaty ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany w naturze urlop. Zgodnie bowiem z art. 171 w przypadku niewykorzystania przysługującego urlopu w całości lub w części z powodu rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku pracy pracownikowi przysługuje ekwiwalent pieniężny. Przytoczona w poprzedniej odpowiedzi uchwała Sądu Najwyższego z 18 lutego 1976 (I PZP 51/75) zachowuje swą gdy stosunek pracy jest kontynuowany, np. pracownik przebywał w tymczasowym areszcie 2 miesiące i powraca do pracy, wówczas w zakresie jego uprawnień urlopowych w tym roku, w którym powraca do pracy po takiej przerwie zastosowanie znajdzie konstrukcja urlopu proporcjonalnego z art. 1552 z którym umowa o pracę wygasła na skutek 3-miesięcznego okresu tymczasowego aresztowania ma prawo do ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop za rok, w którym stosunek pracy wygasł, czyli że ustalając ekwiwalent proporcjonalnie do okresu zatrudnienia pracownika bierze się pod uwagę również okres 3-miesięcznego aresztu. Magdalena Stojek-Siwińska"
Natomiast nie wiem jak to się ma do siebie, w przypadku widzenia uniemożliwiającego bezpośredni kontakt. Chociaż km. to nie mocny argument, w dodatku 200km to nie jest AŻ tak dużo. A do prokuratora możesz w prośbie napisać np. o udzielenie widzenia przy stoliku umożliwiającego bezpośredni kontakt.
23-05-2022 08:07Stalker Magdaleny Ogórek na wolności44-letni Mariusz M. trafił do aresztu za nękanie oraz wysyłanie pogróżek, w których groził śmiercią Magdalenie Ogórek. "Nie mogę cię mieć, to nikt nie będzie cię miał. Zabiję cię" - pisał do prezenterki w wiadomościach. Jego odsiadka skończy się 27 czerwca, po czym zostanie wypuszczony na wolność. Czy Magdalena Ogórek powinna się obawiać?15-01-2022 19:15Trafiła do aresztu za wyłudzenia. Wyszła i zorganizowała nowy przekrętW listopadzie 2021 roku do sądu trafił akt oskarżenia przeciwko Magdalenie S. Kobietą jest główną oskarżoną w sprawie wyłudzeń pożyczek na kwotę ok. 50 mln zł. Okazuje się, że nie jest to jedyna sprawa, w której główną podejrzaną jest Magdalena S. Co więcej, kolejnego przestępstwa kobieta miała dopuścić się, gdy wypuszczono ją z aresztu 17:20Warszawa. Zniszczył fasadę kościoła, jest decyzja ws. wandalaNa fasadzie jednego ze stołecznych kościołów w Boże Narodzenie umieszczono czerwone napisy. Zdarzenie zarejestrowały kamery monitoringu. Sprawca po paru dniach został zatrzymany. Do końca marca pozostanie w areszcie - zdecydował w niedzielę warszawski 00:03Eksperci do premiera: czas na areszt domowyByłoby taniej, prościej i bez nadmiernej dolegliwości dla osób, które czekają na wyrok. Specjaliści zajmujący się wymiarem sprawiedliwości uważają, że należy zmienić prawo i stworzyć możliwość przebywania w areszcie domowym.
Tłumaczenia w kontekście hasła "w areszcie tymczasowym" z polskiego na angielski od Reverso Context: Od tego czasu spędziła ponad 100 dni w areszcie tymczasowym, nie znając dowodów, ani dokładnych zarzutów, jakie jej postawiono.
Przedmiotowe zagadnienie określone jest w Kodeksie karnym wykonawczym i jest na tyle obszerne, że podzielę je na części. To opracowanie stanowi część I. Wykonanie tymczasowego aresztowania służy realizacji celów, dla których ten środek zastosowano, a w szczególności zabezpieczeniu prawidłowego toku postępowania karnego. Z niniejszego artykułu dowiesz się: jakie czynności są podejmowane po przyjęciu tymczasowo aresztowanego do aresztu śledczego? jakie są prawa osadzonego? jak wygląda rozmieszczenie aresztowanych? jak traktowany jest tymczasowo aresztowany stwarzający poważne zagrożenie? w jakich warunkach przebywa tymczasowo aresztowany stwarzający poważne zagrożenie? czy tymczasowo aresztowany może liczyć na szczególną ochronę w areszcie? jakim badaniom poddawany jest aresztowany? czy istnieje możliwość wykonania tymczasowego aresztowania poza aresztem śledczym? Photo by Damir Spanic on Unsplash PRZYJĘCIE TYMCZASOWO ARESZTOWANEGO DO ARESZTU ŚLEDCZEGO Przyjmując tymczasowo aresztowanego do aresztu śledczego należy go bezzwłocznie poinformować o przysługujących mu prawach i ciążących na nim obowiązkach oraz o konsekwencjach wynikających z art. 139 § 1 Kodeksu postępowania karnego (zmiana adresu), a zwłaszcza umożliwić mu zapoznanie się z przepisami niniejszego kodeksu i regulaminu organizacyjno-porządkowego wykonywania tymczasowego aresztowania, oraz poddać odpowiednim badaniom lekarskim i zabiegom sanitarnym. PRAWA OSADZONEGO Po przyjęciu tymczasowo aresztowanego do aresztu śledczego bezzwłocznie zawiadamia się o tym organ, do którego dyspozycji tymczasowo aresztowany pozostaje. Tymczasowo aresztowany ma prawo, bezzwłocznie po osadzeniu go w areszcie śledczym, zawiadomić o miejscu swojego pobytu osobę najbliższą albo inną osobę, stowarzyszenie, organizację lub instytucję, a także swojego obrońcę. Tymczasowo aresztowany cudzoziemiec ma ponadto prawo powiadomić właściwy urząd konsularny, a w razie braku takiego urzędu – właściwe przedstawicielstwo dyplomatyczne. Tymczasowo aresztowanego zwalnia się w dniu, w którym upływa termin zastosowania tymczasowego aresztowania. Bezpośrednio przed zwolnieniem z aresztu śledczego tymczasowo aresztowanemu udziela się stosownych informacji mających na celu przygotowanie go do życia po zwolnieniu, w tym także o zakresie pomocy postpenitencjarnej oraz o instytucjach i organach udzielających tej pomocy. Administracja aresztu śledczego jest obowiązana udzielić zwalnianemu pomocy w udaniu się do miejsca zameldowania lub miejsca zamieszkania albo do podmiotu leczniczego. ROZMIESZCZENIE ARESZTOWANYCH W ARESZCIE ŚLEDCZYM Tymczasowo aresztowani powinni być rozmieszczani w areszcie śledczym w sposób zapobiegający ich wzajemnej demoralizacji. W szczególności należy oddzielać niekaranych od uprzednio odbywających karę pozbawienia wolności oraz młodocianych od dorosłych, chyba że szczególne względy wychowawcze przemawiają za umieszczeniem dorosłego z młodocianym lub młodocianymi. Przy rozmieszczaniu tymczasowo aresztowanych w oddziałach i celach mieszkalnych bierze się pod uwagę w szczególności: 1) konieczność oddzielenia tymczasowo aresztowanych od skazanych, a także tymczasowo aresztowanych funkcjonariuszy organów powołanych do ochrony bezpieczeństwa publicznego albo funkcjonariuszy i pracowników Służby Więziennej, pracowników organów wymiaru sprawiedliwości i ścigania od pozostałych tymczasowo aresztowanych; 2) potrzebę zapewnienia porządku i bezpieczeństwa w areszcie śledczym; 3) zalecenia lekarskie, psychologiczne i rehabilitacyjne; 4) potrzebę kształtowania właściwej atmosfery wśród tymczasowo aresztowanych; 5) konieczność zapobiegania samoagresji i popełnianiu przestępstw podczas tymczasowego aresztowania. Przy rozmieszczaniu tymczasowo aresztowanych administracja aresztu śledczego uwzględnia wskazania organu, do którego dyspozycji pozostają, mające na celu zabezpieczenie prawidłowego toku postępowania karnego i zapewnienie bezpieczeństwa w areszcie. Jeżeli zachodzi konieczność izolowania tymczasowo aresztowanych od siebie, organ, do którego dyspozycji pozostają, informuje o tym dyrektora aresztu śledczego. TYMCZASOWO ARESZTOWANY STWARZAJĄCY POWAŻNE ZAGROŻENIE Komisja penitencjarna kwalifikuje tymczasowo aresztowanego jako stwarzającego poważne zagrożenie społeczne albo poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa aresztu oraz dokonuje, co najmniej raz na 3 miesiące, weryfikacji decyzji w tym przedmiocie. O podjętych decyzjach zawiadamia się organ, do którego dyspozycji tymczasowo aresztowany pozostaje, oraz sędziego penitencjarnego. Tymczasowo aresztowanego, o którym mowa powyżej, osadza się w wyznaczonym oddziale lub celi aresztu śledczego w warunkach zapewniających wzmożoną ochronę społeczeństwa i bezpieczeństwo tego aresztu, zawiadamiając o tym sędziego penitencjarnego. W JAKICH WARUNKACH PRZEBYWA TYMCZASOWO ARESZTOWANY STWARZAJĄCY POWAŻNE ZAGROŻENIE? W areszcie śledczym tymczasowo aresztowany, stwarzający poważne zagrożenie, przebywa w następujących warunkach: 1) cele mieszkalne oraz miejsca i pomieszczenia wyznaczone do: pracy, nauki, przeprowadzania spacerów, widzeń, odprawiania nabożeństw, spotkań religijnych i nauczania religii oraz zajęć kulturalno-oświatowych, z zakresu kultury fizycznej i sportu wyposaża się w odpowiednie zabezpieczenia techniczno-ochronne; 2) cele mieszkalne są częściej kontrolowane niż te, w których osadza się tymczasowo aresztowanego, bez statusu „stwarzającego poważnego zagrożenia”; 3) tymczasowo aresztowany może uczyć się, pracować, bezpośrednio uczestniczyć w nabożeństwach, spotkaniach religijnych i nauce religii oraz korzystać z zajęć kulturalno-oświatowych, z zakresu kultury fizycznej i sportu tylko w oddziale, w którym jest osadzony; 4) poruszanie się tymczasowo aresztowanego po terenie aresztu śledczego odbywa się pod wzmocnionym dozorem i jest ograniczone tylko do niezbędnych potrzeb; 5) tymczasowo aresztowanego poddaje się kontroli osobistej przy każdorazowym wyjściu i powrocie do celi; 6) spacer tymczasowo aresztowanego odbywa się w wyznaczonych miejscach pod wzmocnionym dozorem; 7) sposób osobistego kontaktowania się przedstawicieli podmiotów stowarzyszenia, fundacje, organizacje oraz instytucje, z tymczasowo aresztowanym określa każdorazowo dyrektor aresztu śledczego; 8) widzenia odbywają się w wyznaczonych miejscach pod wzmocnionym dozorem. W czasie korzystania z widzeń w sposób uniemożliwiający bezpośredni kontakt z osobami odwiedzającymi tymczasowo aresztowany nie może spożywać artykułów żywnościowych i napojów. Widzenia nie mogą odbywać się w obecności tymczasowo aresztowanego, wobec którego nie podjęto decyzji, o statusie „stwarzającego poważnego zagrożenia”; 9) tymczasowo aresztowany nie może korzystać z własnej odzieży i obuwia. Zachowanie tymczasowo aresztowanego stwarzającego poważne zagrożenie społeczne albo poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa aresztu podlega stałemu monitorowaniu. Monitorowanie prowadzi się w celach mieszkalnych wraz z częścią przeznaczoną do celów sanitarno-higienicznych oraz w miejscach i pomieszczeniach wyznaczonych do: pracy, nauki, przeprowadzania spacerów, widzeń, odprawiania nabożeństw, spotkań religijnych i nauczania religii oraz zajęć kulturalno-oświatowych, z zakresu kultury fizycznej i sportu wyposaża się w odpowiednie zabezpieczenia techniczno-ochronne. SZCZEGÓLNA OCHRONA TYMCZASOWO ARESZTOWANEGO Jeżeli w związku z toczącym się lub zakończonym postępowaniem karnym, w którym tymczasowo aresztowany uczestniczy lub uczestniczył w charakterze podejrzanego, oskarżonego, świadka lub pokrzywdzonego, wystąpiło poważne zagrożenie lub istnieje bezpośrednia obawa wystąpienia poważnego zagrożenia dla jego życia lub zdrowia, dyrektor aresztu śledczego obejmuje takiego tymczasowo aresztowanego szczególną ochroną w warunkach zwiększonej izolacji i zabezpieczenia, polegającą w szczególności na: 1) kontroli stanu jego zdrowia; 2) udzielaniu pomocy psychologicznej; 3) stałym nadzorze i cenzurze korespondencji; 4) kontroli rozmów w trakcie widzeń. Szczególna ochrona może polegać również na stosowaniu wobec tymczasowo aresztowanego: 1) warunków wykonywania tymczasowego aresztowania określonych już powyżej, 2) ochrony osobistej w rozumieniu ustawy z dnia 25 czerwca 1997 r. o świadku koronnym – za zgodą tymczasowo aresztowanego. Dyrektor aresztu śledczego obejmuje tymczasowo aresztowanego szczególną ochroną na wniosek sądu, przed którym toczy się postępowanie karne, albo prokuratora prowadzącego lub nadzorującego postępowanie przygotowawcze. We wniosku należy podać przyczyny objęcia tymczasowo aresztowanego szczególną ochroną oraz wskazać czas jej trwania, nie dłuższy niż 3 miesiące. Dyrektor aresztu śledczego może objąć tymczasowo aresztowanego szczególną ochroną na jego uzasadniony wniosek; we wniosku należy podać przyczyny objęcia tymczasowo aresztowanego szczególną ochroną oraz wskazać czas jej trwania, nie dłuższy niż 3 miesiące. Przed podjęciem decyzji dyrektor aresztu śledczego zasięga opinii odpowiednio sądu lub prokuratora, a po zakończeniu postępowania karnego opinii sędziego penitencjarnego. W decyzji o objęciu tymczasowo aresztowanego szczególną ochroną należy określić termin, do którego ochrona ma trwać, a także wskazać sposób realizacji tej ochrony. Jeżeli po upływie powyższego terminu, w dalszym ciągu występuje poważne zagrożenie lub istnieje bezpośrednia obawa wystąpienia poważnego zagrożenia dla życia lub zdrowia tymczasowo aresztowanego, szczególną ochronę przedłuża się na kolejny okres. Decyzja o przedłużeniu szczególnej ochrony winna być wydana w sposób zabezpieczający ciągłość stosowania tej ochrony. W wypadku ustania przyczyny objęcia tymczasowo aresztowanego szczególną ochroną, dyrektor aresztu śledczego, na wniosek sądu, przed którym toczy się postępowanie karne, albo prokuratora prowadzącego lub nadzorującego postępowanie przygotowawcze, cofa szczególną ochronę. W wypadku objęcia szczególną ochroną tymczasowo aresztowanego na jego wniosek, cofnięcie szczególnej ochrony może nastąpić na wniosek tymczasowo aresztowanego lub z urzędu, po zasięgnięciu opinii odpowiednio sądu lub prokuratora, a po zakończeniu postępowania karnego opinii sędziego penitencjarnego. Decyzję o objęciu szczególną ochroną, a także decyzję o przedłużeniu lub o cofnięciu jej stosowania doręcza się tymczasowo aresztowanemu. Dyrektor aresztu śledczego zawiadamia sędziego penitencjarnego o objęciu tymczasowo aresztowanego szczególną ochroną, o jej przedłużeniu lub o jej cofnięciu. Szczególna ochrona jest stosowana także w razie przeniesienia tymczasowo aresztowanego do innego aresztu śledczego. Dyrektor aresztu śledczego, w którym tymczasowo aresztowany przebywa, informuje dyrektora aresztu śledczego, do którego tymczasowo aresztowany ma być przeniesiony, o objęciu go szczególną ochroną oraz o dotychczasowym sposobie ochrony i przyczynach jej zastosowania. Dyrektor aresztu śledczego, do którego tymczasowo aresztowany został przeniesiony, niezwłocznie zawiadamia sędziego penitencjarnego o stosowaniu wobec tymczasowo aresztowanego szczególnej ochrony. Po zakończeniu postępowania karnego organem właściwym w zakresie składania wniosków sądu lub prokuratora, jest sędzia penitencjarny. BADANIA OSOBOPOZNAWCZE Tymczasowo aresztowanego poddaje się badaniom osobopoznawczym, w zakresie niezbędnym dla zapobiegania wzajemnej demoralizacji tymczasowo aresztowanych oraz zapewnienia porządku i bezpieczeństwa w areszcie. Konieczne może okazać się również przeprowadzenie badań psychologicznych lub psychiatrycznych. O zarządzeniu badań psychiatrycznych zawiadamia się organ, do którego dyspozycji tymczasowo aresztowany pozostaje. WYKONANIE TYMCZASOWEGO ARESZTOWANIA POZA ARESZTEM ŚLEDCZYM W wypadkach określonych w Kodeksie postępowania karnego tymczasowe aresztowanie wykonuje się poza aresztem śledczym w podmiocie leczniczym w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej wskazanym przez organ, do którego dyspozycji tymczasowo aresztowany pozostaje. Organ ten określa również warunki umieszczenia tymczasowo aresztowanego we wskazanym podmiocie. Koszty pobytu tymczasowo aresztowanego w tym podmiocie ponosi organ, do którego dyspozycji tymczasowo aresztowany pozostaje. UPRAWNIENIA TYMCZASOWO ARESZTOWANEGO Poza wyjątkami przewidzianymi w przepisach niniejszego rozdziału, tymczasowo aresztowany korzysta co najmniej z takich uprawnień, jakie przysługują skazanemu odbywającemu karę pozbawienia wolności w systemie zwykłym w zakładzie karnym typu zamkniętego i nie stosuje się do niego ograniczeń innych niż te, które są konieczne do zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania karnego, utrzymania porządku i bezpieczeństwa w areszcie śledczym oraz zapobieżenia wzajemnej demoralizacji tymczasowo aresztowanych. O użyciu środka przymusu bezpośredniego lub broni względem tymczasowo aresztowanego zawiadamia się bezzwłocznie organ, do którego dyspozycji pozostaje aresztowany. OBECNOŚĆ FUNKCJONARIUSZA PRZY UDZIELANIU ŚWIADCZEŃ ZDROWOTNYCH Tymczasowo aresztowanemu przed przeprowadzeniem pierwszej kwalifikacji przez komisję penitencjarną lub tymczasowo aresztowanemu stwarzającemu poważne zagrożenie, świadczenia zdrowotne udzielane są w obecności funkcjonariusza niewykonującego zawodu medycznego. Na wniosek osoby udzielającej świadczenia zdrowotnego świadczenia zdrowotne mogą być udzielane tymczasowo aresztowanemu bez obecności funkcjonariusza niewykonującego zawodu medycznego.
Po pięciu latach koszmaru Wojciech Krzyżak - oskarżony w 2016 roku o wyłudzenie ponad 200 tysięcy złotych z Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad - oddycha dziś z ulgą. Swój pobyt w więzieniu wspomina jednak ze łzami w oczach, bo nie może pogodzić się z tym, jak został potraktowany.
jak jest w areszcie tymczasowym forum
